In huize de Boer geldt een belangrijke regel: de spullen op de slaapkamers zijn van degene die daar slaapt. We komen dus niet zomaar en zonder toestemming in elkaars kamer en aan elkaars spullen. De tegenprestatie is dan wel dat iedereen ook zelf zijn/haar kamer opruimt en schoonhoudt. Dat scheelt (in potentie) een hoop frustratie voor ons allemaal!
Was
De was vormt een uitzondering: ik mag wel de schone was in de kasten leggen, ook als iedereen op school zit. Best fijn, want toen we die uitzondering nog niet hadden bedacht, bleven de stapeltjes schone was gewoon voor de deur liggen. Of erger: ze veranderden in een ongeordende berg, omdat het T-shirt onderop nou eenmaal het lekkerst zit.
Ogen dicht
Ik kom dus geregeld in de slaapkamers. Meestal doe ik eerst mijn ogen dicht, struikel ik met gevaar voor eigen leven in één rechte lijn naar de kast om daar op de tast de was op de juiste plank te leggen. Werkt perfect, maar soms ben ik te laat. Dan is één argeloze blik genoeg om een golf van adrenaline door me heen te laten gaan – een mix van verbijstering en bewondering. Hoe is het mogelijk om zoveel ‘dingen’ níet in de kast te hebben liggen?
Zou het niet…?
Natuurlijk probeer ik het wel eens bespreekbaar te maken om ook de spullen op de slaapkamers een keertje op te ruimen: ‘Zou het niet heerlijk zijn als je wat meer ruimte zou hebben?’ Zó naïef van mij om te denken dat ze hier ‘ja’ op zullen zeggen. Ze prikken er direct doorheen: ‘Nee mam, je hoeft me niet te helpen. Ik vind het niet nodig om op te ruimen.’
Mmm.
Jeuk
Teleurstellend, maar ze hebben wel gelijk. Wie ben ik om er iets over te zeggen? Zoals ik al schreef: ik heb zelf ook talent voor uitstellen en overzicht verliezen. Ze hebben het niet van een vreemde. En als het hen niet in de weg ligt… Bovendien ben ik ervan overtuigd dat opruimen veel duurzamer is als ze zélf vinden dat het nodig is. Iedereen heeft recht op zijn eigen opruimproces! Toch heb ik met drie meiden in huis die houden van ‘spulletjes’, regelmatig jeuk. Om overzicht in de – in mijn ogen – chaos te scheppen. Om ze te laten ontdekken dat ze misschien toch wel genoeg sokken hebben (als ze ook alle sokken naast en onder hun bed meerekenen). Of gewoon om ze te laten ervaren hoe fijn een overzichtelijke kast is.
Krabben
Soms, heel soms… mag ik krabben! Vandaag mocht ik een dochter helpen met haar kast. Zo’n leuke vakkenkast voor mooie spulletjes die de afgelopen tijd in een klein slagveld was veranderd (het kan nog veel erger, maar daar mocht ik geen foto’s van maken ?). Ik kon toegeven aan de jeuk die haar kast me al weken opleverde. Ik mocht haar coachen in haar opruimproces. Het was fijn, keuzes werden dapper gemaakt, ze deed het fantastisch.
Dit is het resultaat! Zij blij, ik blij, kast blij. Óp naar de volgende Opruimproces(sie)kast!
Vind jij het ook lastig om om te gaan met de spullen op de slaapkamers? Ik denk graag met je mee! Laat even je gegevens achter, dan bel ik je voor een vrijblijvende kennismakingsafspraak. Of volg een online training! Check hier het aanbod, schrijf je in en start meteen!
Groetjes
Esther
0 Reacties